Θα πρέπει να επισκεφτείτε ειδικό Νευρολόγο εξειδικευμένο στην αντιμετώπιση των κεφαλαλγιών ο οποίος θα προβεί στη λήψη αναλυτικού ιστορικού, στη διενέργεια των απαραίτητων εξετάσεων όπου αυτές χρειάζονται, θα αναλύσει τα χαρακτηριστικά των συμπτωμάτων που έχετε, ώστε να τεθεί η σωστή διάγνωση και να δοθεί ένα όνομα στην πάθηση σας. Δεν είναι όλοι οι πονοκέφαλοι ημικρανία και κάθε ασθενής με ημικρανία είναι διαφορετικός στην αντιμετώπιση του. Θα ενημερωθείτε πλήρως για τη νόσο σας και για το ποιες είναι οι θεραπευτικές και μη παρεμβάσεις που θα ήταν σκόπιμο να γίνουν για την ανακούφιση της συμπτωματολογίας. Σκοπός είναι η θεραπεία των συμπτωμάτων αλλά και η δική σας εκπαίδευση στην αντιμετώπιση αυτών με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής σας. 

Θα πρέπει αρχικά να διερευνηθεί η αιτία του πονοκεφάλου και εάν τα παυσίπονα που λαμβάνει ο ασθενής είναι αυτά που ενδείκνυνται για τη συγκεκριμένη πάθηση. Ένα λάθος που κάνουν συχνά οι ασθενείς είναι να λαμβάνουν μεγάλες ποσότητες από παυσίπονα το οποίο μπορεί να οδηγήσει στη λεγόμενη κεφαλαλγία από κατάχρηση αναλγητικών χαπιών. Σε αυτή την περίπτωση κρίνεται απαραίτητο η σταδιακή διακοπή αυτών και αντικατάσταση τους με τα κατάλληλα σκευάσματα.

Δε σημαίνει ότι κάθε διαταραχή μνήμης είναι άνοια και δε σημαίνει ότι η άνοια είναι συνώνυμο της νόσου Alzheimer. Απαιτείται διερεύνηση από ειδικό Νευρολόγο με κατάλληλες αιματολογικές, βιοχημικές και απεικονιστικές εξετάσεις για την τεκμηρίωση της διαταραχής μνήμης. Η τυπική περιγραφή του ασθενούς με νόσο Alzheimer περιλαμβάνει έναν συνήθως ηλικιωμένο άνθρωπο που δε θυμάται τα πρόσφατα γεγονότα με αποτέλεσμα να ρωτά συνεχώς τα ίδια πράγματα, να ξεχνάει να γυρίσει σπίτι όταν βγαίνει έξω, να κάνει λάθη στον υπολογισμό των χρημάτων, να μην γνωρίζει τι μέρα της εβδομάδας ή τι μήνα έχουμε κ.α.

Στα αρχικά στάδια της νόσου, οι διαταραχές μνήμης, η περιθωριοποίηση, η ανικανότητα έκφρασης των συναισθημάτων, κάνει τους ασθενείς να αδυνατούν να ακολουθήσουν ένα τακτικό διαιτητικό πρόγραμμα. Σε αυτό το στάδιο γίνονται μερικώς εξαρτώμενοι από τους φροντιστές οι οποίοι στα τελικά στάδια της νόσου έρχονται αντιμέτωποι με καταστάσεις όπου οι ασθενείς αρνούνται να φάνε ή να πιουν. Σε αυτό το σημείο έρχονται αντιμέτωποι με ένα ηθικό δίλημμα, δύσκολο και συχνά χωρίς απάντηση καθώς πρέπει να αποφασίσουν αν θα σεβαστούν την άρνηση για σίτιση του ασθενούς ή να υιοθετήσουν άλλες μορφές τεχνητής αναγκαστικής σίτισης. Σε αυτό το στάδιο, οποιαδήποτε απόφαση φαίνεται να είναι, εάν όχι λάθος, τουλάχιστον μη αποδεκτή από όλους.

Δείτε περισσότερα

 

 

 

 

Το πιο δύσκολο στο άκουσμα της λέξης ζάλης είναι η περιγραφή του συμπτώματος από τον ίδιο τον ασθενή. Εμπεριέχει το αίσθημα ζάλης που μπορεί να εμφανίζεται σε όρθια θέση, είτε κατά την έγερση από την καθιστή θέση, όταν δηλαδή ο ασθενής σηκώνεται απότομα από το κρεβάτι. Μπορεί να συνοδεύεται από αίσθημα περιστροφής, δηλαδή να νιώθει ότι τα αντικείμενα γύρω του γυρίζουν, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι νιώθει να γυρίζει το δωμάτιο. Αυτή η περίπτωση εμπεριέχει την έννοια του ιλίγγου θέσεως και ίσως να συνοδεύεται από αίσθημα πτώσης στην μία είτε στην άλλη πλευρά αλλά ακόμα και με επεισόδια εμέτου. Η ζάλη μπορεί να έχει πολλές αιτίες και απαιτεί εκτενές ιστορικό και λεπτομερή εξέταση, ιδιαίτερα εάν συνυπάρχουν και άλλα νοσήματα όπως για παράδειγμα η αρτηριακή υπέρταση.

Τα λιποθυμικά επεισόδια απαιτούν πολύ προσεκτική διερεύνηση πολλές φορές από περισσότερες ειδικότητες καθώς οι αιτίες μπορεί να είναι διάφορες. Μπορεί να συνοδεύονται από μερική απώλεια μνήμης, σύγχυση, είτε ο ασθενής να θυμάται ακριβώς την αλληλουχία των γεγονότων. Συχνές αιτίες απώλειας συνείδησης είναι οι επιληπτικές κρίσεις, καρδιακές αρρυθμίες, πτώση της αρτηριακής πίεσης, εγκεφαλικά επεισόδια, μεταβολικά αίτια όπως η υπογλυκαιμία κ.α.

Η διερεύνηση του τρόμου, «τρέμουλο» απαιτεί ειδικό Νευρολόγο και αναλύεται στην ενότητα με τις νευρολογικές παθήσεις. Υπάρχουν πολλά είδη τρόμου με συνηθέστερο τον ιδιοπαθή τρόμο που εμφανίζεται όταν ο ασθενής κάνει κάποια κίνηση όπως το να φέρει το πιρούνι στο στόμα του. Αντίθετα, τρόμος σε κατάσταση ηρεμίας απαιτεί διερεύνηση προς αποκλεισμό παρκινσονικού συνδρόμου. Σε κάθε περίπτωση απαιτείται πλήρης διερεύνηση του συμπτώματος.

Ο καρπιαίος σωλήνας βρίσκεται στην περιοχή του καρπού, μέσα από τον οποίο περνά το μέσο νεύρο, ένα από τα σημαντικότερα νεύρα της αισθητικότητας και κινητικότητας των δακτύλων του χεριού. Συχνά το νεύρο αυτό παγιδεύεται μέσα στον καρπιαίο σωλήνα και προκαλεί πόνο στον καρπό, που μπορεί να επεκτείνεται σε ολόκληρο το χέρι έως μέχρι τους ώμους και τον αυχένα. Ο πόνος χειροτερεύει κατά τη διάρκεια της νύκτας ή νωρίς το πρωί, ενώ συχνά συνοδεύεται από μούδιασμα. Απαιτείται ηλεκτροφυσιολογικός έλεγχος και ανάλογα την έκταση της βλάβης συστήνεται φαρμακευτική αγωγή είτε χειρουργική αντιμετώπιση αποσυμπίεσης του νεύρου.

Οι αιμωδίες «μουδιάσματα» στα άκρα και στο σώμα είναι από τις πιο συχνές λέξεις που ένας νευρολόγος θα ακούσει στο ιατρείο του. Οι αιτίες και σε αυτή την περίπτωση μπορεί να είναι ποικίλες, από τις πιο αθώες όπως αυτές που οφείλονται σε καθαρά ψυχολογικούς λόγους χωρίς να έχουν κάποιο οργανικό υπόβαθρο, έως πιο σύνθετες που απαιτούν ειδικές εξετάσεις και πολύ προσεκτική διερεύνηση. Ενδεικτικά αναφέρονται το σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα, έλλειψη βιταμινών, κήλες στον αυχένα είτε στην οσφύ, περιφερικές βλάβες των νεύρων, φλεγμονώδεις και απομυελινωτικές νόσοι του κεντρικού νευρικού συστήματος, μεταβολικά αίτια όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, δυσλειτουργία του θυρεοειδούς αδένα κ.α. Για όλους τους παραπάνω λόγους απαιτείται λεπτομερής λήψη του ιστορικού και πλήρη νευρολογική εξέταση.

Συνήθως πρόκειται για περιφερικές βλάβες των νεύρων είτε για διαταραχές του Αυτόνομου Νευρικού Συστήματος από μεταβολικά κυρίως νοσήματα είτε από έλλειψη βιταμινών. Αιματολογικές, βιοχημικές εξετάσεις καθώς και ηλεκτροφυσιολογικός έλεγχος μπορούν να προσδιορίσουν την αιτία των συμπτωμάτων.

Οι αιτίες της αστάθειας κατά τη διάρκεια της βάδισης μπορεί να είναι πάρα πολλές. Πρέπει να διευκρινιστεί για το εάν πρόκειται για επεισόδιο που είχε οξεία έναρξη είτε για επεισόδια που ο ασθενής τα βιώνει αρκετό καιρό. Είναι σε άμεση συνάρτηση με την ηλικία του ασθενή, με συνοδά νοσήματα, όπως η αρτηριακή υπέρταση είτε με άλλους παράγοντες κινδύνου για την εμφάνιση ενός αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου. Απαιτείται προσεκτική διερεύνηση προς αποκλεισμό βλαβών που αφορούν το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα και που κατά περίπτωση θα έχριζαν ακόμα και νοσοκομειακής νοσηλείας. 

Τα παραπάνω συμπτώματα θα μπορούσαν να είναι συμβατά με οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο και απαιτείται διερεύνηση από Νευρολόγο. Ειδικά σε περίπτωση που τα συμπτώματα εκδηλώθηκαν οξέως απαιτείται επείγουσα νευρολογική εκτίμηση. Όπως ειπώθηκε σε προηγούμενη ενότητα ο χρόνος που μεσολαβεί μεταξύ της εγκατάστασης των συμπτωμάτων και της μετάβασης στο νοσοκομείο είναι πολύτιμος καθώς καθορίζει και την έκβαση του επεισοδίου.

Η περίπτωση αυτή αναφέρεται με τον ιατρικό όρο διπλωπία και αποτελεί μια κατάσταση που χρήζει προσεκτικής διερεύνησης τόσο από Νευρολόγο όσο και από άλλες ειδικότητες. Μπορεί να οφείλεται σε φλεγμονή, απομυελίνωση, σε ισχαιμικά αίτια κ.α. Απεικονιστικές εξετάσεις όπως μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου, κατευθύνουν τη διάγνωση και ορίζουν τα επόμενα βήματα, εάν δηλαδή ο ασθενής θα χρειαστεί νοσοκομειακή νοσηλεία για τη διενέργεια εξειδικευμένων εξετάσεων.

Τα τικς είναι ακούσιες, σύντομες και διακοπτόμενες κινήσεις ή ακόμα και ήχοι. Τα τικς είναι πολύ συχνά, 15% του πληθυσμού θα έχει ένα τικ σε κάποια χρονική στιγμή της ζωής του. Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό των τικς είναι ότι μπορούν να κατασταλούν από τον ασθενή για ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Οι ασθενείς αισθάνονται μια ακατανίκητη ανάγκη να κάνουν τις κινήσεις. Μπορούν να καταπιεστούν αλλά αυξάνονται με το στρες. Σε ορισμένους ασθενείς προαναγγέλλει την έναρξη μιας χρόνιας διαταραχής η οποία μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική σωματική, ψυχολογική και κοινωνική δυσλειτουργία.