Όπως ειπώθηκε προηγουμένως η αιτία της μυασθένειας είναι η αυτοανοσία.

 

Στα υγιή άτομα, η φυσιολογική λειτουργία της νευρομυϊκής σύναψης εξασφαλίζει τη σύσπαση του μυός και επομένως τη δυνατότητα να γίνονται όλες οι κινήσεις του σώματος.  

 

Αντίθετα στα άτομα με μυασθένεια, η νευρομυϊκή σύναψη δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε και επομένως δεν είναι δυνατή η ομαλή μυϊκή σύσπαση.

 

 

Η διάγνωση της μυασθένειας τίθεται με βάση το ιστορικό και τα ευρήματα της νευρολογικής εξέτασης. Απαιτείται πλήρης αιματολογικός και βιοχημικός έλεγχος και έλεγχος για ανίχνευση ειδικών αντισωμάτων για τη μυασθένεια. Σημαντική είναι επίσης η διενέργεια αξονικής τομογραφίας του θύμου αδένα για την ανίχνευση αλλοιώσεων αυτού που μπορεί να είναι υπεύθυνες για τη νόσο.

 

Η θεραπεία της μυασθένειας είναι εξατομικευμένη ανάλογα με τη βαρύτητα της νόσου και ανταποκρίνεται στη χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής από το στόμα είτε ενδονοσοκομειακά με τη χορήγηση ειδικών σκευασμάτων. Η θυμεκτομή επιβάλλεται σε όλες τις περιπτώσεις όπου υπάρχει όγκος του θύμου αδένα.