Η αιτία της νόσου παραμένει έως και σήμερα ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα της σύγχρονης ιατρικής. Τα σημερινά επιστημονικά δεδομένα υποστηρίζουν ότι πρόκειται για μία διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος, του μηχανισμού άμυνας του οργανισμού σε άτομα με σχετική γενετική προδιάθεση. Εξαιτίας της δυσλειτουργίας αυτής αναγνωρίζονται ως ξένες διάφορες περιοχές του νευρικού συστήματος και με τον τρόπο αυτό ξεκινάει η διαδικασία εξουδετέρωσής τους με την παραγωγή της φλεγμονώδους αντίδρασης. Η καταστροφή αυτή λαμβάνει χώρα στο περίβλημα των νεύρων, τη μυελίνη και οδηγεί ανάλογα με την εντόπιση της στα αντίστοιχα συμπτώματα.

Τα συμπτώματα διαφέρουν ανάλογα με το μέρος του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος που επηρεάζεται και για αυτό το λόγο είναι και διαφορετικά από ασθενή σε ασθενή. Συχνότερα παρατηρείται:

• Διπλωπία ή θάμβος όρασης από φλεγμονή του οπτικού νεύρου (οπτική νευρίτιδα).
• Διαταραχή της κινητικότητας με εμφάνιση μυϊκής αδυναμίας είτε σπαστικότητας ενός ή περισσοτέρων άκρων.
• Διαταραχή της αισθητικότητας με εμφάνιση αιμωδιών, “μουδιάσματος” ενός ή περισσοτέρων άκρων.
• Διαταραχή της ισορροπίας, της ομιλίας κ.α.

Η ΣΚΠ δεν θεωρείται κληρονομική νόσος, δεν ακολουθεί τους κλασικούς βιολογικούς κανόνες της μεντελικής κληρονομικότητας. Ωστόσο, σε μελέτες συχνά διαπιστώθηκε οικογενειακή προδιάθεση για την εμφάνιση της νόσου. Συγκεκριμένα, ο κίνδυνος νόσησης από ΣΚΠ στον γενικό πληθυσμό, αν και οι δύο γονείς είναι υγιείς, είναι περίπου 0,1% ενώ ο κίνδυνος αυτός αυξάνεται σε 3%, αν ο ένας γονέας πάσχει ήδη από ΣΚΠ.

Για την διάγνωση της σκλήρυνσης κατά πλάκας υπάρχουν κλινικά και εργαστηριακά κριτήρια που απαιτούν λεπτομερή νευρολογική εξέταση καθώς και χρήση απεικονιστικών και άλλων εξειδικευμένων εξετάσεων. Η έγκαιρη διάγνωση της πάθησης επιτρέπει την εφαρμογή προληπτικής θεραπείας, με αποτέλεσμα την επιβράδυνση ή την αναστολή της επιδείνωσης της νόσου. 

Αιτιολογική θεραπεία της ΣΚΠ δυστυχώς δεν έχει ανακαλυφθεί έως σήμερα. Η σύγχρονη θεραπευτική αποσκοπεί στην αναστολή της εξέλιξης της νόσου.

 

Η αντιμετώπιση αφορά την αποτροπή των εξάρσεων της νόσου, με τη χρήση ανοσοτροποιητικών φαρμάκων και τη στοχευμένη συμπτωματική θεραπεία για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών. Στις μέρες μας υπάρχουν ήδη διαθέσιμα αρκετά ανοσοτροποποιητικά φάρμακα για την αντιμετώπιση της νόσου, με σημαντική αποτελεσματικότητα και ασφάλεια.

 

Στις θεραπευτικές επιλογές περιλαμβάνονται η εντατική φυσιοθεραπεία, λογοθεραπεία και εργοθεραπεία όπως και η χρήση εγκεκριμένων φαρμάκων για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς. Είναι επομένως πολύ σημαντικό, η εμπειρία και οι γνώσεις που έχει ένας Νευρολόγος να εφαρμόζονται την σωστή στιγμή και με τον καλύτερο τρόπο. Σε αυτό συμβάλλει επίσης η ικανότητα του ασθενούς να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της θεραπείας που του προτείνεται, η οποία μολονότι προσωποποιημένη τις περισσότερες φορές δεν είναι εύκολη.